دعوای والدین و تاثیر آن روی کودکان

این مقاله اطلاعاتی برای والدین در مورد راه هایی که دعواهای خانوادگی بر روی کودکان تاثیر می گذارد ارائه می دهد.

در خانواده هایی که میزان بالایی اختلاف و دشمنی بین والدین وجود دارد، کودکان در خطر بزرگتری از رشد احساسی، مشکلات رفتاری و اجتماعی، همچنین مشکلات تمرکز و گیرایی آموزشی هستند.

اختلافات یا دعواهای مکرر و شدید بین پدر و مادر همچنین تاثیر منفی روی احساس امنیت کودکان دارد که بر روابطشان با والدین و دیگران تاثیر می گذارد. دعواهای زن و شوهری که روی کودکان متمرکز است همچنین متصل به مشکلات تطبیقی می باشد، مخصوصا زمانیکه کودکان خود را برای مشکلات پدر و مادر مقصر می دانند.

فرزند پروری مناسب شامل ایجاد ساختار، ملایمت، پشتیبانی احساسی و تقویت مثبت، برای کاهش اثرات دعواها موثر شناخته شده است.

اختلافات در خانواده ها بعد از جدایی

جدایی زن و شوهر اغلب در ابتدا به سمت دعواها و عصبانیت های زن و شوهر می رود، اگر چه در بعضی خانواده ها سطح دعواها زمانیکه والدین همدیگر را بطور منظم نمی بینند کاهش می یابد.

سطح اختلافات بین والدین معمولا در دو تا سه بعد از جدایی کاهش می یابد، اگرچه در تقریبا ده درصد خانواده ها این وضعیت به همان شکل باقی می ماند.

تحقیقات مشخص کرده است که به دنبال جدایی و طلاق، کودکان به احتمال دو برابر دارای مشکلات احساسی، اجتماعی، رفتاری و آموزشی در مقایسه با خانواده هایی که جدا نشدند هستند. اگر چه، ممکن است نسبت به تمام خانواده ها صدق نکند.

خطر افزایش یافته ی تطبیق ضعیف در کودکان ممکن است تا حدی ناشی از اختلافات بالا و دیگر مشکلات در خانواده پیش از جدایی باشد. این ممکن است روی توانایی های کودکان برای مقابله با جدایی تاثیر گذارد.

سطح بالای اختلافات و احساس مریضی بین والدین به دنبال جدایی به عنوان اثری منفی روی تطبیق کودکان با جدایی پیدا شده است.

نوع اختلاف بعد از جدایی که به عنوان بدترین تاثیر روی کودکان شناخته شده است آن است که والدین از کودکان برای بیان عصبانیت و خصومتشان استفاده کنند. کودکانی که در بین جدال های پدر و مادر قرار می گیرند احتمال بیشتری برای عصبی، استرسی و افسرده شدن دارند و روابط ضعیف تری با والدین نسبت به کودکانی که در این شرایط نیستند دارند.

رفتارهای مشکل دار والدین

انواع رفتارهای والدین که به عنوان مشکل ساز ترین ها تایید شده است:

. خواستن از کودکان برای جابجا کردن پیام های خصومت آمیز یکدیگر

. پرسیدن سوالات فضولانه درباره ی دیگری ( پدر یا مادر )

. ایجاد نیاز به پنهان کردن اطلاعات در کودکان

. ایجاد نیاز به پنهان کردن احساس مثبت برای دیگری

. بد کردن و زمین زدن دیگری در حضور کودک

کودکان باید احساس کنند می توانند بدون محدودیت در مورد هر دو سرپرستشان صحبت کنند، نه اینکه احساس ملزم شدن داشته باشند. همچنین باید زمان ابراز احساساتشان در کنار هر کدام پدر یا مادر احساس امنیت کنند.

کودکانی که خود را برای دعواهای والدین مقصر می دانند پیدا شده است که در خطر بیشتری از ضعف اجتماع و تطبیق احساسی به دنبال جدایی والدین هستند.

دیگر فاکتورهای تایید شده که به عنوان داشتن تاثیر منفی روی چگونگی تطبیق کودکان به دنبال جدایی والدین می باشند شامل:

. تطبیق روانی والدین بعد از جدایی

. کیفیت و نوع سرپرستی که کودک دریافت می کند

. رابطه بین والدین با کودک

. نداشتن رابطه ی مهم

. تغییرات در ساختار خانواده، مثل تغییر اعضای خانواده

. کاهش در منابع مالی

عوامل حفاظتی

حل کردن اختلافات زن و شوهری نشان داده است که به طور مثبت به کودکان کمک می کند و از آنها در برابر تاثیرات منفی جدایی پدر و مادر محافظت می کند.

دیگر عوامل حفاظتی برای کودکان بعد از طلاق شامل:

. داشتن رابطه ی مثبت و ملایم با حداقل یک و ترجیحا دو سرپرست

. داشتن رابطه ی مثبت با خواهر و برادرها

ارائه ی محیطی به کودکان که در آن احساس امنیت فیزیکی و روانی کنند برای پرورش مناسب بسیار مهم می باشد و باید در اولویت قرار گیرد.

[ بازدید : 79 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]